عمل اوّل

عمل اوّل
سیّد جلیل بن باقی در اختیار مصباح از حضرت صادق(ع) روایت کرده است که فرمود:
«هر کس بعد از هر نماز واجبی این دعا را بخواند بدرستی که امام (م ح م د) بن الحسن (ع) را در بیداری یا در خواب مشاهده خواهد کرد:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحیم
«اَللَّهُمَّ بَلِّغْ مَوْلانا صاحِبَ الزَّمانْ اَیْنَما کانَ وَ حَیْثُما کانَ مِنْ مَشارِقِ الْاَرْضِ وَ مَغارِبِها سَهْلِها وَ جَبَلِها عَنّی وَ عَنْ والِدَیَّ وَ عَنْ وَلَدی وَ اِخْوانِی التَّحِیَّةَ وَ السَّلاَم عَدَدَ خَلْقِ اللَّهِ وَ زِنَةَ عَرْشِ اللَّه وَ ما اَحْصاهُ کِتابُهُ وَ اَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ اَللَّهُمَّ اِنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی صَبیحَةِ هَذا الْیَوْم وَ ما عِشْتُ فیهِ مِنْ اَیَّامِ حَیاتی عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَیْعَةً لَهُ فی عُنُقی لا اَحوُلُ عَنْها وَ لا اَزوُلُ اَبَداً اَللَّهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ اَنْصارِهِ وَ اَعْوانِهِ وَ الذَّابّینَ عَنْه وَ المُمْتَثلِینَ لِاَوامِرِهِ وِ نَواهیهِ فی اَیَّامِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدینَ بَیْنَ یَدَیْهِ اَللَّهُمَّ فَاِنْ حَالَ بَیْنی وَ بَیْنَهُ الْمَوْتُ الّذَی جَعَلْتَهُ عَلَی عِبَادِکَ حَتْماً مَقَْضِیّاً فَاَخْرِجْنی مِنْ قَبْری مُؤْتَزِراً کَفَنی شَاهِراً سَیْفی مُجَرَّداً قَناتی مُلَبِّیاً دَعْوَةَ الدَّاعی فِی الْحاضِرِ وَ الْبادی اَللَّهُمَّ اَرِنِی الطَّلْعَةَ الرَّشیدَة وَ الْغُرَّةَ الْحَمیدَةَ وَاکْحُلْ بَصَری بِنَظْرَةٍ مِنّی اِلَیْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ اَللَّهُمَّ اشْدُدْ اَزْرَهُ وَ قَوِّ ظَهْرَهُ وَ طَوِّلْ عُمْرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلادَکَ وَ اَحْیِ بِهِ عِبادَکَ فَاِنَّکَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ «ظَهَرَ الْفَسادُ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِما کَسَبَتْ اَیْدِی النَّاسِ» فَاَظْهِرِ اللَّهُمَّ لَنا وَلِیِّکَ وَ ابْنَ بِنْتِ نَبِیِّکَ الْمُسَمَّی بِاسْمِ رَسوُلِکَ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ حَتّی لایَظْفَرَ بِشَیْ ءٍ مِنَ الْباطِلِ اِلَّا مَزَّقَهُ وَ یُحِقُّ اللَّهُ الْحَقَّ بِکَلَماتِهِ وَ یُحَقِّقَهُ
اَللَّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الْغُمَّة عَنْ هذِهِ الْاُمَّة بِظُهوُرِه اِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعیداً وَ نَریهُ قَریباً وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ.»
( - بحارالانوار ج 86 ص 61 )
یعنی: «به نام خداوند بخشنده مهربان، خدایا! به مولایمان صاحب زمان هر جا و به هر صورتی که باشد در مشارق زمین و مغارب زمین، در همواریها و یا کوههای آن، از من و از پدر و مادرم و از فرزند و برادرانم، تحیّت و درود به اندازه خلق خدا و به سنگینی عرش خدا و هر آنچه کتاب خدا آن را در بر گرفته و علم او به آن احاطه دارد برسان.
خدایا! من در صبح امروز و هر روزی از ایّام زندگیم با او تجدید بیعت می کنم و پیمان او بر گردن من است، هرگز از آن برنگردم و این پیمان تا ابد زائل نگردد.
خداوندا! مرا از یاران و پشتیبانان او و از مدافعین و کسانی که دستورهایش را در روزگارش اطاعت می کنند و از چیزهایی که از آنها نهی کرده دوری می کنند و از به شهادت رسیدگان در رکابش، قرار بده.
خداوندا! اگر مرگی که بر بندگانت حتمی قرار داده ای بین من و او جدائی افکند پس مرا از قبرم بیرون بیاور در حالی که کفن پوشیده و شمشیرم از نیام کشیده و بالا رفته و نیزه ام برافراشته باشد در حالی که دعوتِ دعوت کننده را در شهر و روستا اجابت می کنم.
خداوندا! آن طلعت رشید و بلند را و آن شریف ستایش شده را به من نشان بده و چشم مرا با یکبار نگاه بسوی او سرمه بکش و در فرجش تعجیل کن و جایگاه ظهور و خروجش را آسان گردان.
خدایا! پشت او را محکم و قوی ساز و عمرش را طولانی کن.
خداوندا! بوسیله او شهرهایت را آبادان کن و بندگانت را بوسیله او حیات بخش بدرستی که تو فرمودی و کلامت حقّ است که فرمودی: «فساد در خشکی و دریا ظاهر شد بخاطر آنچه که مردم انجام دادند.» پس ای خدا! برای ما ولیّت و پسر دختر پیامبرت که همنام پیامبرت - که درود خدا بر او و آلش باد - است را ظاهر کن، تا اینکه هیچ باطلی نروید مگر اینکه آن را تکّه تکّه کند؛ و خداوند حقّ را با کلماتش محّقق ساخته و تثبیتش می کند.
خداوندا! با ظهور حضرت، غم و اندوه را از این امّت برطرف ساز بدرستی که مخالفان، فرج را دور می دانند و ما فرج را نزدیک می دانیم و درود خداوند بر محمّد و آل او.»
( - مؤلّف می گوید: این دعا نسخه های مختلف و سندهای فراوانی دارد که در بعضی از نسخه ها بیشتر و در برخی کمتر است. ابن طاووس روایت کرده که چهل صباح آن را بخوانند. این روایت در بین سایر روایات معتبرتر و مؤثّرتر است و بنابراین روایات دیگر را نقل نکردیم. )