اگر او را ببینم به او مى‏گویم(1)

اگر او را ببینم به او مى‏گویم(1)
در کدامین شب کوفه باز خواهى گشت؟
در کدامین اوج‏
در کدامین عروج‏
چشم به راه آمدنت،
در پس تمامى دریچه‏هاى زمین ایستاده‏ام‏
چقدر دلم تنگ شده است!
و چشم‏هایم چه بزرگ شده‏اند!
و نطفه یک سوال که در سرم بارور مى‏شود!
پس تو کى مى‏آیى؟
تو اى وسعت بیدارى،
اى همه دریایى،
که دلم لبریز از عطش‏هاى بیابانى است.
تهران - ف . مرادى هزارى (دانشجو)
اگر او را ببینم‏
جسارت گفتن؟!
دیدن و پرواز ... فقط همین‏
تهران - و . علیان‏نژادى (دانشجو)
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
دریا به دریا،
کوه به کوه،
صحرا به صحرا
در انتظار تو پیمودم.
شهریار - عبدآباد
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
گفته بودم چو بیایى غم دل با تو بگویم‏
چه بگویم؟ که غم از دل برود چون تو بیایى.
تهران - م . نوید
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
بابى انت و امى فداک.
قم - ح . بادرام‏
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
چه بگویم؟ باید از «غم نگفتن‏ها» گفت...
م . مختارى، دانشجوى دندانپزشکى‏
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
مولاى من! اکنون این دل‏هاى مشتاق در انتظار عدل تواند.
در انتظار جوانه زدن کلمه حق، اى ستاره عدل بیا و چشم دلمان را به قدومت روشن کن.
ع . لطفى - دانشجوى حقوق‏
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
... جمعه‏ها صدها نگاه بر آسمان خیره مى‏شوند.
جمعه‏ها هزاران دل منتظر، از شوق به سرآمدن انتظار، در قفس تنگ سینه برایت مى‏تپند.
اى صاحب جمعه‏ها!
بیا ودلتنگى‏ غروب جمعه‏ها را برطرف ساز.
تهران - ف . قنبرپور - دانشجو
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
بیا که علوم، سرگردان سر برآوردن هستند، اما نمى‏دانند مسیر و صراط کجاست؟
اندیمشک - ع . اسلامى‏زاده‏
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
اى راهبر انسان‏هاى در راه مانده! در ساحل پیروزى، چشم به راه توییم و فریاد مى‏کشیم که: مهدیا ... بیا.
گنبد - سید ا. محمودزاده‏
اگر او را ببینم به او مى‏گویم:
به تو مى‏اندیشم‏
من در این تنهایى‏
به تو مى‏اندیشم‏
بى‏تو در تک تک گل‏هاى بهار
بى‏تو در زمزمه بین گل و سبزه و آب‏
به تو مى‏اندیشم‏
بعد تو؛
یک یک گل‏ها خشکید
بعد تو کاج بلند،
صبحگاهان به صداى خوش باد،
هیچ لبیک نگفت‏
و قنارى در باغ،
مرد در گوشه سرد و تاریک‏
و درخت گل سرخ،
قهر کرد با همه اهل زمین‏
به تو مى‏اندیشم!
کاش مى‏شد که سرانجام تو را مى‏دیدیم‏
و تو با عطر گل یاس به ما مى‏گفتى‏
که محبت زیباست‏
که درخت گل سرخ‏
هر کجا
مى‏تواند باشد
و گل شادى هر سو
تا ابد زنده و شاداب‏
مى‏زند گلبرگى‏
بر سر دخترک شاه و فقیر
و زمان خوبى‏
تا ابدیت جاریست‏
کاش مى‏شد که سرانجام‏
تو را مى‏دیدم.
به تو مى‏اندیشم‏
تهران - م. کردیان (دانشجو)