وقتى بیایى...

وقتى بیایى...
خیمه بر کوى یار خواهم زد،
در آن غمگسار خواهم زد.
اولین تازیانه‏اى که زنم،
بر سر انتظار خواهم زد.
وقتى که تو بیایى؛ مردم را به فراسوى افق‏هاى عشق و ایمان دعوت مى‏کنى و آدمى‏ را مهمان دشت گلگون بهشت مى‏کنى. عشق، زیباترین گلواژه هستى است و تو مى‏آیى که شعر این گلواژه هستى و سرود پاکدلان باغ زندگى را بسرایى.
وقتى که بیایى، تنها گوهر روى تو است که مى‏تواند، دل‏هاى زنگ زده انسان‏هایى را که عشق به خدا در آن‏ها جوانه نزده، جلا دهد.
وقتى که بیایى، خورشید امامت تو دوباره به دل‏هاى پژمرده ما جانى تازه مى‏دهد و نهال عشق، ایمان، معرفت و هزاران هدیه را در وجودمان مى‏کارى و با آمدنت، زمستان شرمسار مى‏شود و جاى خودش را به بهارى همچون تو مى‏دهد. خورشید توان درخشیدن ندارد، چرا که شرم دارد در مقابل خورشیدى همانند تو بتابد.
ن. آقایى - بروجرد
به نام آفریننده شکوفه‏ هایى که در اول بهار، همه با هم سرود شکفتن را، نجوا مى‏کنند.
اگر تو بیایى، همه شکوفه‏ها، به شوق دیدارت مى‏شکفند؛ همه ستاره‏ها مستانه به دور معشوق خود مى‏چرخند و باز آسمان رنگ عشق به خود مى‏گیرد. باز دریاها پر از موج‏هاى محبت مى‏شوند.
اگر تو بیایى، همه عاشقان و مهربانان در مقابل قدوم مبارکت، سر تعظیم فرود مى‏آورند.
آه... که چه روزى مى‏شود آن روز؛ روزى که آسمان از شوق دیدارت گریه مى‏کند.
اى خدا! به زیبایى همه گل‏ها و آسمان‏ها و دریاها قسمت مى‏دهم که در ظهور مهدى‏علیه السلام تعجیل فرما.
ب. فرحبخش - کرمان‏
اى مهدى موعود!
وقتى که بیایى، دل‏هاى منتظرانت آرام و قرار مى‏گیرد.
وقتى که بیایى، دیار عاشقان منتظر، گلستان مى‏شود.
وقتى که بیایى و با قدوم سبزت قدم بر سرزمین سبز مى‏گذارى؛ گویى بهارى‏ترین بهار را با خود مى‏آورى؛ بهارى که گل‏هاى رنگارنگ آن عاشق‏اند، عاشق وجود گل‏افشان تو. گویى تو معشوق و آن همه گل، عاشق دیدار تواند.
مهدى جان! وقتى که مى‏آیى؛ مهر و محبت و عشق مى‏آید.
اى آخرین ستاره آسمان نیلگون امامت! ظهورت همچو بارانى است، بر شوره‏زارى از ستم‏ها و پلیدى‏ها و همچو دادگاه عدلى است، براى مستضعفان جهان.
ا. ابراهیمیان - ایلام - روستاى کل‏کل‏
آسمان مى‏گرید؛ آبشار در دل کوهستان مى‏خندد و گل در دامن چمن زنده مى‏شود و دست‏هاى نیاز، بالا مى‏روند و آسمان چه مهربانانه دست‏ها را نوازش مى‏کند و قلب‏ها به سوى یک مکان مقدس مى‏شتابند تا زیارتت کنند و در این وقت است که صداى خوش «انا المهدى» گوش‏ها را نوازش مى‏کند و شبنم چشم سرازیر مى‏شود و سردى قلب با وجود گرم تو، آن زنگار یخ‏زده را مى‏زداید.
ر. زارع - فارس - مرودشت‏
وقتى بیایى، از افق‏هاى دور، پا به پاى سپیده و نور، با آمدنت، روشنى را در رگ‏هاى کهکشان جارى مى‏کنى.
مرهم بر زخم بال‏هاى شاپرک‏ها مى‏گذارى؛ خراش صورت یاس‏ها را مداوا مى‏کنى؛ اشک گونه‏هاى شمع را مى‏نوازى و همه جا را، پر از عطر گل محمدى مى‏کنى!
وقتى بیایى، من چراغ‏هایى از بلور اشک در مسیرت خواهم ‏گرفت.
وقتى بیایى، همه غم‏ها و سختى‏ها و دلتنگى‏ها به پایان مى‏رسد. پس بیا، اى شکوفه نرگس... بیا، که جهانى در انتظار توست.
ل. حسنى - گیلان‏
یا ابا صالح المهدى (عجل الله تعالى فرجه الشریف)! وقتى که تو مى‏آیى، خانه دلم را با اشک و مژه‏هایم آب و جارو مى‏کنم و با دامنى از یاس سپید، شتابان به سوى تو مى‏آیم و فریاد مى‏زنم که دیگر اندوهى نیست.
م. سلوکى - زرند ساوه‏
وقتى مى‏آیى، گل‏هاى عدالت، از لبخند زیباى تو، فرو مى‏ریزد و بلبلان شیفته، با عشق وصال، به استقبال تو مى‏آیند. در همین هنگام چشمان منتظران به نور رخسارت منور مى‏گردد.
س. عاشورى - گیلان - ماسال‏