فرزندم! بخوان

فرزندم! بخوان
آن کودک گرانمایه را برگرفتم. دیدم پاک و پاکیزه است. در این هنگام، حضرت عسگری (ع) مرا ندا داد که: «عمّه جان! پسرم را بیاور!»
آن حضرت او را روی دست گرفت و زبان مبارک خویش را بر دهان او گذاشت، و فرمود: «پسرم! سخن بگو.»
آن نوزاد مبارک، نام امامان را، یکی پس از دیگری برشمرد تا به نام پدر بزرگوارش رسید و آنگاه پس از پناه بردن به خدا از شرّ شیطان، آیه 5 و 6 سوره قصص را تلاوت نمود.
«و ما برآنیم که پایمال شدگان روی زمین را نعمتی گران ارزانی داریم و آنان را پیشوایان سازیم و وارثان گردانیم و آنان را در آن سرزمین اقتدار بخشیم...»
پس از تلاوت قرآن، حضرت عسگری (ع) او را به من داد و فرمود:
او را به مادرش باز گردان تا دیدگانش به دیدار او روشن گردد...
کودک را به مادرش بازگرداندم که دیگر فجر صادق دمیده بود و من از حضرت عسگری (ع) و مادر آن کودک گرانمایه خداحافظی نمودم و به خانه خویش بازگشتم.